Şu sıralar bazı haberlerin devamını okuyamıyorum, kalbim ağrıyor. Bu hayattaki tek umut olan çocukları düşündükçe canım acıyor. Ne zaman bu kadar pislendi insanlar ? Ne yazsam, ne söylesem içimdeki kızgınlığı alamaz. Daha da karanlığa batmadan aydınlığa çıkalım artık. Neşeli çocuk sesleri kaplasın bu ülkeyi, hayvanlar hiç zarar görmesin, çünkü onlar karşılıksız sevginin kelime anlamı. İnsanlar birbirine kötü bakmasın artık. Dilek olmamalı bunlar ve bu kadar zor olmamalı. Karanlığa karşı…
